Job de Grefte
Ik ben gelukkig. Echt, honderd procent gelukkig. Niet dat ik nooit verdrietig ben, of soms ontevreden, of bang. Maar ik tel mijn zegeningen, en ben me bewust van het feit dat een beetje ongeluk soms het geluk des te duidelijker naar voren kan brengen.
Job de Grefte
Het liefst van alle winkels sta ik in een sigarenzaakje. Ondanks de voortdurende gezondheidslobby weten zij zich met hangen en wurgen staande te houden. Ze houden het levensgenieten (en waarom zou dat niet met mate kunnen?) nog hoog in het vaandel en durven daarbij gezondheidsoverwegingen op een tweede plan te stellen. Zodra ik binnenkom word ik verwelkomt door een weldadige geur en een diep gevoel van rust en contemplatie. Geen jachtige commercie binnen deze muren, slechts een (bij voorkeur bejaarde) medewerker achter de toonbank die mij vol overgave helpt de juiste keuze te maken. Mocht het later niets worden met de filosofie, dan open ik een sigarenzaak.
Job de Grefte
Het is volgens mij een wijdverbreide misvatting dat hoe ouder mensen worden, hoe meer ze weten. Vanuit empirisch perspectief valt dit misschien af te lezen uit de kleinere rol die oude mensen in onze samenleving hebben in vergelijking met de ouderen uit het verleden. Waar vroeger stam-oudsten hoog in aanzien van de samenleving stonden, en geconsulteerd werden voor alle belangrijke beslissingen, worden ouderen tegenwoordig eerder met compassie behandeld dan met het respect van vroeger. Continue reading
Marieke Filius
Maandagochtend half negen, onderweg naar de wachtkamer om een nieuwe patiënt op te halen. Een man, die eruit ziet zoals ik verwacht had, staat op na het roepen van zijn naam. Op deze vroege morgen probeer ik zo fris mogelijk over te komen en met een vriendelijke lach wil ik meneer een hand geven. De man weigert. Hij geeft aan dat hij uit culturele overwegingen vrouwen geen hand geeft.
Marco van der Heide
Gewapend met een iPod, een koptelefoon, de Volkskrant en een pak bastognekoeken kan je sowieso de hele wereld aan, maar in de trein wordt dat gevoel nog eens versterkt. Een lange treinreis maken, het liefst zonder compagnon, is dé bron van inspiratie.
Madelein van der Stouwe
Op een ochtend trof ik mijn fiets aan met zo’n enorme slag in het voorwiel, dat die niet meer in staat was te draaien. In mijn het-glas-is-halfvol kijk op de zaak dacht ik nog dat een onhandige maar goedaardige dronkenlap ter hoogte van mijn fiets was omgevallen en zich in de val aan mijn stuur had vast gegrepen; met een omgebogen voorwiel tot gevolg.
